Πρέπει να γίνει κατανοητό ως προς τη διαδικασία της ανάλυσης των δεδομένων, αλλά και της σύνθεσης των προτάσεών μας πως για πρώτη φορά στη μεταπολίτευση υπάρχει σαφής πλειοψηφία των δυνάμεων της συντήρησης, κάτι που προδιαγράφει την υιοθέτηση σκληρών πολιτικών απέναντι στο Δημόσιο Τομέα αλλά και στο συνδικαλιστικό κίνημα.
Η εικόνα των κινητοποιήσεων για το νέο μισθολόγιο στις 19 και 26 Ιουλίου δεν μπορεί να μας ικανοποιεί και πολύ περισσότερο δεν μπορεί να αποτελεί το πρόκριμα, την αφετηρία εκείνη η οποία θα σηματοδοτήσει την ενίσχυση της σύνδεσής μας με την κοινωνία και την παρουσία μας στον δημόσιο χώρο με τον λόγο και τη δυναμική μας. Αποτελεί συνεπώς συνθήκη επιβίωσης για το συνδικαλιστικό μας φορέα η ουσιαστική αναδιάταξη των δυνάμεών μας και ο πολλαπλασιασμός της επίδρασης του μηνύματός μας.
Στη νεοσυντηρητική θεώρηση αποτελεί κρίσιμη επιδίωξη η συντριβή του συνδικαλισμού. Στη νέα αυτή πραγματικότητα η κυβερνητική πλειοψηφία αναζητά μια εμβληματικού χαρακτήρα σύγκρουση και διαμάχη με μια κοινωνική και επαγγελματική ομάδα ώστε να πετύχει μια «υπερήφανη και συμβολική» νίκη, όπως περιγράψαμε στη διακήρυξή μας της 3ης Ιουλίου 2023.
Στο νέο μετεκλογικό τοπίο η επίθεση στο Δημόσιο, τα εργασιακά δικαιώματα και τον συνδικαλισμό θα αποτελέσει τη νέα ¨κανονικότητα¨. Το συνδικαλιστικό κίνημα καλείται να αντιμετωπίσει σημαντικές-αν όχι ανυπέρβλητες- δυσκολίες- εάν δεν είναι ενωμένο και δεν έχει στρατηγική.
Αν συνεχίσουμε να αποδεχόμαστε ως κανονικότητα τη συγκρουσιακή ατμόσφαιρα, το διχαστικό κλίμα, την έλλειψη συνεργασίας και σύνθεσης θα εξακολουθούμε να είμαστε παρατηρητές στη διαμόρφωση της ατζέντας των δημόσιων πολιτικών, θα εξακολουθούμε να συρόμαστε σε εξελίξεις που θα υπονομεύουν τις ελπίδες για καλύτερες εργασιακές συνθήκες και οικονομικές απολαβές.
Ποιο είναι το διακύβευμα λοιπόν σε αυτή την ιστορικού χαρακτήρα συγκυρία;
Η συγκρότηση της Ε.Ε. με την ανάληψη της ευθύνης που αναλογεί και αντιστοιχεί σε κάθε παράταξη αποτελεί αναγκαία συνθήκη για την διαμόρφωση στο ελάχιστο δυνατό των προϋποθέσεων για αποτελεσματική δράση.
Δεν είναι δυνατόν εννιά μήνες μετά την εκλογή των μελών της Εκτελεστικής Επιτροπής να μην υπάρχει κανονικότητα στη λειτουργία στο πεδίο της διοίκησης της ΑΔΕΔΥ. Η απουσία εκλογής και ορισμού αντίστοιχα στις θέσεις ευθύνης που τους αναλογεί των εκπροσώπων της κάθε παράταξης αποτελεί έκφανση και έκφραση παρακμής και δυσαρμονίας τόσο με τις ανάγκες των καιρών όσο και με τις προσδοκίες των ανθρώπων του Δημόσιου Τομέα.
Η επίδραση στη διαχείριση των ζητημάτων λειτουργικής φύσης είναι αισθητή και οδηγεί σε μια διαχειριστικού χαρακτήρα προσέγγιση της λειτουργίας και της διοίκησης του συνδικάτου η οποία και το υπονομεύει σε έκταση και ένταση τέτοια που διαμορφώνει συνθήκες παράλυσης και αδυναμίας. Όταν και οι πιο μικρές λεπτομέρειες αντιμετωπίζονται από το πρίσμα ενός μετεκλογικού υπονομευτικού στην ουσία του διοικητισμού με όρους απουσίας και απενεργοποίησης, ποιες οι προοπτικές και δυνατότητες του συνδικαλιστικού κινήματος να αντιδράσει με τον τρόπο που οι καιροί το προστάζουν;
Οι δυνάμεις που αντιδρούν στην προοπτική αυτή, πρέπει να εξηγήσουν στους 600.000 εργαζομένους του Δημοσίου γιατί η ψήφος τους στις εκλογές για ανάδειξη αντιπροσώπων δεν αποτυπώνεται σε αυτή την τόσο κρίσιμη περίοδο σε μια λειτουργική πραγματικότητα. Πρέπει να αναδειχθούν οι επιλογές που ουσιαστικά αποδέχονται την άμβλυνση –ακόμη και την υπονόμευση της- λειτουργίας της ΑΔΕΔΥ σε μια τόσο κρίσιμη περίοδο.
Οι δυνάμεις αυτές επιμένουν πεισματικά, σχεδόν εμμονικά σε μια επιλογή την οποία όμως δεν εφαρμόζουν σε δευτεροβάθμια όργανα και ομοσπονδίες. Στην ουσία αρνούνται να εκπληρώσουν την υποχρέωση που συνοδεύει η εκλογική τους επίδοση. Την ίδια ώρα επιμένουν και στην επιλογή της μη αποχής ώστε να διαμορφώσουν με αρνητικό πρόσημο συνθήκες απόλυτης αδυναμίας στο επίπεδο συγκρότησης διοίκησης στην ΑΔΕΔΥ. Είναι σαφές πως η επιλογή αυτή δεν είναι απότοκο μιας άρνησης συμπόρευσης απλά με τις δυνάμεις του «αστικού κόσμου» όπως τις χαρακτηρίζουν. Στην ουσία αποτυπώνεται ο στρατηγικός χαρακτήρας μιας επιλογής διαλυτικής για την ΑΔΕΔΥ. Προκρίνεται δηλαδή η υιοθέτηση ενός οδικού χάρτη ο οποίος ουσιαστικά σχηματοποιείται στην ικανοποίηση μιας βασικής στόχευσης: Στην απουσία ουσιαστικής διοίκησης στην ΑΔΕΔΥ. Με αυτή τη στρατηγική θεωρείται πως θα επιτευχθεί στη γραμμή του χρόνου η απίσχναση της ΑΔΕΔΥ οργανωτικά και λειτουργικά και θα τρωθεί σοβαρά και ανεπανόρθωτα η ικανότητα της να εκπροσωπεί τους εργαζομένους στο Δημόσιο. Η διαλυτικού χαρακτήρα συνθήκη αυτή θα οδηγήσει είτε στην περαιτέρω ενίσχυση του μονοκομματικού και μονοδιάστατου συστήματος συνδικαλιστικής εκπροσώπησης είτε στον ολοκληρωτικό και καθολικό έλεγχο της ίδιας της ΑΔΕΔΥ, μέσω της υποχώρησης της συμμετοχής στη λειτουργία του συνδικάτου, εξέλιξη αναπόφευκτη εάν συνεχιστεί αυτή η παραλυτικού χαρακτήρα λειτουργία του συνδικάτου.
Δεν αρνηθήκαμε ασφαλώς ότι τα ζητήματα έχουν πολιτική και ιδεολογική χροιά και δεν αγνοήσαμε αυτή την τόσο σημαντική όψη της πραγματικότητας. Έχουμε όμως την πεποίθηση, ότι το πρώτο των καθηκόντων μας είναι η διαμόρφωση της συλλογικότητας των εργαζομένων στο δημόσιο σε μια βάση που βρίσκει έδαφος ανάπτυξής της στις κοινές θέσεις των παρατάξεων, που θέλουν πράγματι να δώσουν νόημα και αξία στο συνδικαλισμό. Πρέπει να θέσουμε ως στόχο να αλλάξει το σκηνικό της αδράνειας και του εφησυχασμού, της ιδεολογικής καθαρότητας και του παραταξιακού μονόλογου. Γιατί συλλογικότητα χωρίς συνθέσεις και αποφάσεις δεν μπορεί να νοηθεί.
Θεωρούμε πως η συμβολή της ΔΗΣΥΠ μπορεί να γίνει καταλυτική και χάρη στη δική μας παρουσία να γίνει δυνατή η σύνθεση και η λήψη αποφάσεων σε κάποια από τα κορυφαία ζητήματα. Θα συνεχίσουμε να αγωνιζόμαστε με όλες μας τις δυνάμεις για την κουλτούρα της ευρύτερης δυνατής συνεργασίας, στη σύνθεση των απόψεων, στη λήψη αποφάσεων στο Γενικό Συμβούλιο και στην Ε.Ε. που πρέπει άμεσα να συγκροτηθεί και να εργαστεί με σταθερότητα, στρατηγική, στόχευση και συνέπεια. Γιατί χωρίς συλλογικές αποφάσεις και συγκεκριμένες θέσεις δεν μπορεί να υπάρξει συνδικαλισμός. Σε αυτό το στόχο η ΔΗΣΥΠ έχει να συνεισφέρει καταλυτικά.
Είναι λοιπόν ανάγκη να ενώσουμε όλοι τις δυνάμεις μας ώστε η φωνή μας να ακουστεί. Η κοινωνική και πολιτική πλαισίωση της πραγματικότητας και η θεσμική της αποτύπωση είναι πιο απαραίτητο από ποτέ να διαμορφώσουν τις συνθήκες εκείνες που θα σηματοδοτήσουν τη βελτίωση της ζωής των ανθρώπων που υπηρετούν τον Δημόσιο Τομέα.
Μόνο ένα ενωμένο συνδικάτο μπορεί να είναι δυνατό. Μόνο ένα δυνατό συνδικάτο μπορεί να είναι αποτελεσματικό.
Είναι η ώρα να καταλάβουμε πως μόνο ενωμένοι θα υπερασπιστούμε αποτελεσματικά την υπόθεση των δημόσιων αγαθών.
Είναι ανάγκη να δώσουμε αποτελεσματικά και συλλογικά τη μάχη ενάντια στην αυθαιρεσία και τον αυταρχισμό, στην ακρίβεια και στη φτωχοποίηση, στην έλλειψη οράματος για ένα αύριο με κοινωνική δικαιοσύνη και πρόοδο.
ΕΝΩΜΕΝΟΙ ΕΙΜΑΣΤΕ ΔΥΝΑΤΟΙ.
Ας αναλάβουμε τις ευθύνες που μας αντιστοιχούν.
Χωρίς αστερίσκους, χωρίς επιτηδεύσεις, χωρίς τακτικισμούς.
Οι καιροί δεν περιμένουν.
Από τη ΔΗ.ΣΥ.Π.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου