Η ΔΗΣΥΠ σχετικά με το νομοσχέδιο για τα εργασιακά και τα συνδικαλιστικά δικαιώματα – Επιστροφή στη δεκαετία του 1950

     Η νομοθετική παρέμβαση της κυβέρνησης για τα εργασιακά αποτυπώνει εμβληματικά τον τρόπο που οραματίζεται τον κόσμο της εργασίας. Στην ανάγκη ενσωμάτωσης του σχεδίου της Οδηγίας της Ε.Ε αναφορικά με την διαμόρφωση όρων εργασίας που θα χαρακτηρίζονται από διαφάνεια, η κυβέρνηση απαντά με ένα κείμενο το οποίο ουσιαστικά διαστρεβλώνει τη σύσταση αυτή. Αυτό προκύπτει καθώς η νομοθετική παρέμβαση για τα εργασιακά διαμορφώνει όρους χειρότερους σε επίπεδο εθνικού δικαίου σε σχέση με την Ευρωπαϊκή Οδηγία την οποία και θεωρητικά ενσωματώνει.

    Τόσο τεχνικά όσο και νομικά διαμορφώνεται ένα πλαίσιο το οποίο δεν δημιουργεί ένα κέλυφος προστασίας για τους εργαζομένους αλλά ουσιαστικά το απομειώνει. Η θέσπιση ουσιαστικά των 13 ωρών εργασίας μέσω δυνητικής παράλληλης εργασίας, η θεσμοποίηση της εξαήμερης εργασίας( δικαίωμα του εργοδότη), η κατάργηση της υποχρέωσης των εργοδοτών για προαναγγελία υπερωριών, τα ζητήματα που προκύπτουν από τους τύπους συμβάσεων που προτείνονται και οι οποίοι ενισχύουν δραματικά  τις διάφορες μορφές εργασιακής ¨ευελιξίας¨, οι ρυθμίσεις που καθιστούν  δυσχερέστερο το εργασιακό περιβάλλον στο πεδίο των υπερωριών και των απολύσεων συμπληρώνονται  από την εμφατική ποινικοποίηση απεργίας και της συνδικαλιστικής δράσης.

   Η νομοθετική αυτή παρέμβαση έρχεται να λειτουργήσει σωρευτικά σε μια σταθερή επιλογή της κυβερνητικής πλειοψηφίας να αποδομήσει τα συλλογικά εργασιακά δικαιώματα και τις συνδικαλιστικές ελευθερίες.

    Την ώρα που ενισχύεται η συζήτηση σε χώρες της Ευρώπης για την ανάγκη στροφής στην υιοθέτηση της τετραήμερης εργασίας χωρίς μείωση αποδοχών στα πλαίσια και των νέων δεδομένων στο πεδίο της τεχνολογίας, η κυβέρνηση προτείνει το 13ωρο ημερήσιας απασχόλησης ως τη λύση στα προβλήματα των εργαζομένων.

    Εξαιρετικά ανησυχητική όμως είναι η διάθεση της κυβέρνησης να πλαισιώσει με ακόμη μεγαλύτερη αυστηρότητα και πνεύμα ποινικοποίησης τη συνδικαλιστική δράση και ελευθερία. Η επιτηδευμένη προσπάθεια στοχοποίησης των απεργιών έρχεται να συμπληρώσει τις ρυθμίσεις του Νόμου Χατζηδάκη οι οποίες και κατέστησαν ουσιαστικά απαγορευτικές τις απεργίες στον Δημόσιο Τομέα. Με τρόπο ξεκάθαρο και σχεδόν απόλυτο αφαιρείται  το δικαίωμα των σωματείων να υπερασπιστούν τις κινητοποιήσεις και τις συλλογικές τους δράσεις.

    Εργαζόμενοι στο Δημόσιο και Ιδιωτικό Τομέα ενωμένοι θα απαντήσουν συλλογικά, ενωτικά και δυναμικά στις προθέσεις της κυβερνητικής πλειοψηφίας για την ολοκλήρωση της αποδόμησης του εργασιακού τοπίου.

    Το δικαίωμα στην εργασία δεν είναι πολυτέλεια αλλά ανάγκη. Η υπεράσπιση των εργασιακών δικαιωμάτων και των συνδικαλιστικών ελευθεριών αποτελεί υποχρέωση ενός σύγχρονου κράτους δικαίου. Η επιστροφή στη δεκαετία του 1950 δεν συνιστά μεταρρύθμιση.

ΑΓΩΝΙΖΟΜΑΣΤΕ ΓΙΑ ΝΑ ΜΗ ΓΙΝΟΥΝ Η ΝΕΑ ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΟΤΗΤΑ ΟΙ ΑΝΤΕΡΓΑΤΙΚΕΣ ΡΥΘΜΙΣΕΙΣ/

ΣΥΓΚΕΝΤΡΩΝΟΜΑΣΤΕ  ΣΗΜΕΡΑ, 21/09/23, ΣΤΙΣ 10.30 ΣΤΗΝ ΠΛΑΤΕΙΑ ΚΛΑΥΘΜΩΝΟΣ ΚΑΙ ΔΙΑΔΗΛΩΝΟΥΜΕ ΤΗΝ ΑΝΤΙΘΕΣΗ ΜΑΣ ΣΤΗΝ ΨΗΦΙΣΗ ΤΟΥ ΝΟΜΟΣΧΕΔΙΟΥ.

ΕΝΩΜΕΝΟΙ ΕΙΜΑΣΤΕ ΔΥΝΑΤΟΙ.

Από τη ΔΗ.ΣΥ.Π.