Κύριε Πρόεδρε και αγαπητά μέλη του Δ.Σ. της ΔΟΕ,
Αγαπητοί συνάδελφοι,
Θέλω να ευχαριστήσω καταρχάς το Διοικητικό Συμβούλιο της ΔΟΕ, για την πρόσκλησή του να απευθύνω χαιρετισμό, ως προεδρεύων της Εκτελεστικής Επιτροπής της Α.Δ.Ε.Δ.Υ., για τα 100 χρόνια από την ίδρυση της Διδασκαλικής Ομοσπονδίας Ελλάδας, της μεγαλύτερης Ομοσπονδίας του Δημοσιοϋπαλληλικού Συνδικαλιστικού Κινήματος .Κι όχι μόνο της μεγαλύτερης, αλλά και της ιστορικότερης, αφού πρώτοι οι δάσκαλοι από όλους τους υπαλλήλους του Δημοσίου ανέπτυξαν συλλογική ζωή και δράση και συγκρότησαν τους πρώτους συλλόγους, με πρώτο τον «Ενιαίο Ελληνικό Διδασκαλικό Σύλλογο», δημοτικής και μέσης εκπαίδευσης στα 1872/1873 με έδρα την Αθήνα, οι δε δάσκαλοι τον πρώτο αμιγώς δικό τους Σύλλογο το 1876, με το όνομα «Σύνδεσμος Ελλήνων Δημοδιδασκάλων».
Οι σύλλογοι αυτοί έδρασαν μέχρι τις αρχές του 1920 που έγιναν οι πρώτες κινήσεις για την ίδρυση της ΔΟΕ.
Στα 1918 η ίδρυση της ΓΣΕΕ αποτέλεσε τότε συνταρακτικό μήνυμα συλλογικής δράσης για τους εργαζόμενους και το 1922 τον Μάρτιο, η ίδρυση της ΔΟΕ από αντιπροσώπους 53 Συλλόγων αποτελεί ένα ιστορικό γεγονός. Ακολούθησε η ίδρυση της ΟΛΜΕ το 1924 και της ΑΔΕΔΥ το 1926.
Η ίδρυση της ΔΟΕ αποτελεί την πρώτη μεγάλη συμβολή στην προσπάθεια του κινήματος των εκπαιδευτικών να αποκτήσουν οργανωμένη βούληση για να διεκδικήσουν τους μεγάλους στόχους:
- Τη μεταρρύθμιση του σχολείου με την καθιέρωση της Δημοτικής Γλώσσας (Το γλωσσικό λύθηκε οριστικά το 1976)
- Την Πανεπιστημιακή εκπαίδευση στον δάσκαλο και το νηπιαγωγό (έγινε πράξη το 1982)
- Το αυτοδιοίκητο στην εκπαίδευση (με το θεσμό των αιρετών που καθιερώθηκε το 1926) και το οποίο κατάργησε η κ. Κεραμέως το 2020
- Τα πολιτικά δικαιώματα, την ελευθερία και τη Δημοκρατία στα σχολεία
- Την άνοδο του βιοτικού επιπέδου
Το πώς αντιμετώπισε η τότε Κυβέρνηση (1922) τον συνδικαλισμό των δασκάλων φαίνεται στην απάντηση που έδωσε ο τότε Υπουργός Παιδείας ΠΟΛΥΓΕΝΗΣ στη ΔΟΕ, όταν τον επισκέφτηκε:
«…που το βρήκατε γραμμένο, να μου κάνετε παρέες – παρέες και να έρχεστε εσείς και τους αντιπροσωπεύετε; Όποιος θέλει να υποβάλει παράπονα, να τα υποβάλει μόνο του εις το Υπουργείο».
Από το 1922 μέχρι σήμερα πολλές σελίδες γράφτηκαν στο βιβλίο της Ιστορίας των Αγώνων του Συνδικαλιστικού Κινήματος των Δασκάλων -κάτι που πιστεύω θα αποτυπώσει εξαιρετικά ο Σήφης Μουζάκης και η ομάδα του που ανέλαβαν την καταγραφή της Ιστορίας της ΔΟΕ-αγώνες που δεν ήταν συντεχνιακοί, αλλά που έθεταν πάντα στο επίκεντρό τους την κοινωνία, τον άνθρωπο, το σχολείο, το παιδί.
Ο αγώνας για τη Δημοτική Γλώσσα ήταν αγώνας για την ίδια την κοινωνία, ο αγώνας για πανεπιστημιακή μόρφωση ήταν αγώνας για την επιστημονική συγκρότηση και κατάρτιση των ίδιων των εκπαιδευτικών, με στόχο την καλύτερη ποιότητα του εκπαιδευτικού αποτελέσματος, ο αγώνας για τη χρηματοδότηση, ήταν αγώνας για καλύτερα σχολεία, ο αγώνας για την καθιέρωση του ολοήμερου σχολείου και νηπιαγωγείου, για καλύτερα βιβλία, ήταν αγώνες για την αναβάθμιση της ποιότητας της εκπαίδευσης.
Συναδέλφισσες, συνάδελφοι,
Όλοι όσοι είναι σήμερα εδώ μέσα, κουβαλούν ένα μεγάλο φορτίο όλων αυτών των αγώνων, αποτελούν και οι ίδιοι ένα κομμάτι της ιστορίας αυτού του κλάδου, ένα κομμάτι για το οποίο δεν μπορεί παρά να αισθάνονται περήφανοι.
Στην πορεία αυτών των 100 χρόνων της ΔΟΕ, έγιναν αγώνες απεργιακοί που έγραψαν ιστορία. Όπως η μεγάλη απεργία των 20 ημερών του 1963 που έληξε με την πολιτική επιστράτευση των εκπαιδευτικών. Απεργία που άνοιξε τον δρόμο, τότε, για τη ΔΩΡΕΑΝ ΠΑΙΔΕΙΑ με τη μεταρρύθμιση Παπανούτσου, τις τριετείς ακαδημίες, την ίδρυση του Παιδαγωγικού Ινστιτούτου.
- Οι αγώνες της περιόδου 1974-81, έφεραν στη δεκαετία του ’80 τις τεράστιες αλλαγές στην Πρωτοβάθμια Εκπαίδευση όπως η ίδρυση των Π.Τ., η κατάργηση του επιθεωρητή, τα νέα αναλυτικά προγράμματα και βιβλία, το ολοήμερο σχολείο, οι ειδικότητες στα σχολεία, ο Ν.1566/85 κ.ά.
- Οι αγώνες του 1997 που έφεραν τη μείωση του ωραρίου, τους περισσότερους διορισμούς στην εκπαίδευση, την εξίσωση των μισθών των εκπαιδευτικών ΠΕ και ΔΕ, τα προγράμματα εξομοίωσης και
- Τέλος ο μεγαλύτερος αγώνας στην Ιστορία του κλάδου, ο αγώνας των 42 ημερών του 2006, ήταν ένας αγώνας που συντάραξε ολόκληρη την κοινωνία με κυρίαρχο αίτημα μισθούς αξιοπρέπειας στο δάσκαλο.
Φίλες και φίλοι,
Νιώθω πραγματικά μεγάλη συγκίνηση που βρίσκομαι σε αυτή την εκδήλωση, ως ένας και εγώ από όλους εσάς που αποτελούμε κομμάτι αυτού του κλάδου.
Είναι βέβαιο ότι το συνδικαλιστικό κίνημα, παρά τα προβλήματα που έχει, θα πρωταγωνιστήσει και πάλι σε αυτή την περίοδο που, δυστυχώς, διαγράφεται ζοφερή για τη ζωή των εργαζόμενων στη χώρα μας.
Οι εργαζόμενοι σήμερα βιώνουν τις τραγικές συνέπειες των μνημονίων, του πολέμου και της ακρίβειας που έχουν ως αποτέλεσμα η ζωή τους να υποβαθμίζεται κι όλο και περισσότεροι άνθρωποι να οδηγούνται στη φτώχεια και στην εξαθλίωση.
Ταυτόχρονα, κατακτήσεις του κινήματος για τις οποίες χρειάστηκαν αγώνες και θυσίες των εργαζόμενων πάνω από έναν αιώνα καταργούνται (8ωρο, συλλογικές συμβάσεις, δικαίωμα στην απεργία). Η Κυβέρνηση στοχοποιεί τους εργαζόμενους στο Δημόσιο που κράτησαν τη χώρα όρθια στην περίοδο της πανδημίας . Το αίτημα της μεγάλης απεργίας των δασκάλων το 2006 «Να ζούμε με αξιοπρέπεια», επανέρχεται σήμερα κι είναι επιτακτικό, για όλους τους εργαζόμενους του Δημοσίου και του Ιδιωτικού Τομέα.
Για να ανατραπούν αυτές οι πολιτικές χρειάζεται συσπείρωση όλων των εργαζόμενων στο Δημόσιο και στον Ιδιωτικό Τομέα. Χρειάζονται αγώνες σκληροί και επίπονοι.
Σε αυτούς τους αγώνες σας καλώ και από αυτό το βήμα κι είμαι βέβαιος ότι η Διδασκαλική Ομοσπονδία Ελλάδας θα είναι και τώρα πρωτοπόρα, όπως ήταν στα 100 χρόνια της ιστορικής της διαδρομής, που τιμούμε σήμερα.
Σας ευχαριστώ πολύ.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου