Η κυβέρνηση δεν τήρησε ούτε καν την δική της εξαγγελία για κατάργηση του 2% της εισφοράς αλληλεγγύης, αλλά κατάργησε τη δεύτερη του 1% που συνεπάγεται "αυξήσεις" από 6 έως 14,5 ευρώ τον μήνα.
Κατάργησε επίσης, την εισφορά του 1% στο Τ.Π.Δ.Υ. για το εφάπαξ (χρήματα που πληρώνουμε 10 χρόνια τώρα χωρίς ανταποδοτικότητα, αφού δεν υπολογίζονται για το μέρισμα) κάτι που συνεπάγεται "αυξήσεις" 12 έως 21 ευρώ τον μήνα. Πρόκειται για κοροϊδία σε όλο της το μεγαλείο.
Οι μισθοί των εργαζομένων στο δημόσιο πετσοκόπηκαν και με τα τρία μνημόνια, αφού καταργήθηκαν τα δώρα και μειώθηκαν οι αποδοχές μέχρι και 40% στους νεότερους.
Το μισθολόγιο του 2015 (Ν. 4354/15), που ψηφίστηκε από την προηγούμενη κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ/ΑΝΕΛΛ-ως υποχρέωση του 3ου μνημονίου-όχι μόνο δεν άλλαξε την κατάσταση, αλλά παγίωσε τις περικοπές των δυο πρώτων μνημονίων και ταυτόχρονα πάγωσε και τη μισθολογική εξέλιξη για τη διετία 2016-17. Παγκόσμια πρωτοτυπία.
Έτσι οι εργαζόμενοι στο δημόσιο, 12 χρόνια τώρα, όχι μόνο δεν είδαν αυξήσεις, αλλά ο μισθός τους εξανεμίζεται ακόμη περισσότερο, λόγω του διψήφιου πληθωρισμού που ξεπερνά το 10%.
Η κυβέρνηση εξαιρεί τους Δ .Υ ακόμη κι από τις ελάχιστες αυξήσεις που δίνει στον κατώτατο μισθό του ιδιωτικού τομέα, ακόμη κι από τις αυξήσεις που δίνει στους συνταξιούχους. Είναι η πρώτη φορά, τα τελευταία 50 χρόνια, που ο κατώτατος μισθός στο δημόσιο υπολείπεται κατά 100 ευρώ του ιδιωτικού τομέα. Να σημειωθεί επίσης, ότι στον ιδιωτικό τομέα υπάρχουν ακόμη τα δώρα -και καλώς-γι αυτό όταν κάνουμε συγκρίσεις μισθών δημόσιου - ιδιωτικού τομέα, τον ιδιωτικό πρέπει να τον υπολογίζουμε με 14 μισθούς τον χρόνο κι όχι 12 που είναι στο δημόσιο.
Στη χειρότερη μοίρα από όλους τους εργαζόμενους στο δημόσιο είναι οι υπάλληλοι της Υ.Ε κατηγορίας, που έχουν εισαγωγικό μισθό 780 Ευρώ και της Δ.Ε. που έχουν 858. Οι υπάλληλοι αυτοί έχουν τους μικρότερους μισθούς κι αλλάζουν κλιμάκιο κάθε τρία χρόνια κι όχι κάθε δύο. Αλλά και οι υπάλληλοι της ΤΕ και της ΠΕ κατηγορίας δεν είναι σε καλύτερη μοίρα. Ο εισαγωγικός μισθός της ΤΕ κατηγορίας είναι 1037 ευρώ και της ΠΕ 1092, που καταλήγουν στα 734 καθαρά, αφαιρουμένων και των κρατήσεων των πρωτοδιόριστων.
Έτσι ένας εκπκός π.χ. που διορίστηκε στη Νότια και Νησιωτική Ελλάδα καλείται να ζήσει με 734 ε τον μήνα, όταν τα ενοίκια μόνο φτάνουν μέχρι και 500 ευρώ τον μήνα. Για πρώτη φορά έχουμε παραιτήσεις εκπκών, επειδή δεν τα βγάζουν πέρα. Ένας στους πέντε παραιτείται.
Η κατάσταση είναι όντως τραγική. Η κυβέρνηση έχει στοχοποιήσει τους εργαζόμενους στο Δημόσιο και δεν πρόκειται να δώσει καμιά αύξηση. Λειτουργεί κι αυτή, όπως κι όλες οι προηγούμενες, στο πλαίσιο του κοινωνικού αυτοματισμού. Ότι δήθεν οι Δ.Υ έχουν μεγάλους μισθούς κλπ κι αυτό δυστυχώς, το πιστεύουν πολλοί.
Την περσινή χρονιά έγιναν δυο μεγάλες απεργιακές κινητοποιήσεις (στις 6 του Απρίλη και στις 9 του Νοέμβρη) με μοναδικό αίτημα τις αυξήσεις στους μισθούς μας. Αν οι αγώνες δεν συνεχιστούν, με μεγαλύτερη ένταση τη φετινή χρονιά, είναι βέβαιο ότι οι εργαζόμενοι θα φτωχοποιηθούν και θα εξαθλιωθούν ακόμη περισσότερο.
Όσοι πιστεύουν ότι μέσα από δικαστικές προσφυγές θα πετύχουν να πάρουν πίσω τις περικοπές, πλανώνται. Ουδέποτε κανένα ανώτατο δικαστήριο -επί όλων των κυβερνήσεων- δεν δικαίωσε καμιά προσφυγή για τις μισθολογικές περικοπές και καμιά κυβέρνηση δεν έδωσε πίσω τις περικοπές που έκαναν οι προηγούμενοι. Οι αυξήσεις στους μισθούς μας πρέπει να είναι αποτέλεσμα συλλογικής διαπραγμάτευσης με την εκάστοτε κυβέρνηση και για να το πετύχουμε αυτό χρειάζονται αγώνες.
Δημ. Μπράτης - Μέλος της Ε.Ε της ΑΔΕΔΥ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου