Το κύριο ερώτημα της «ΠτΔ» ήταν εάν θα ήταν καλύτερο, από καθαρά ιατρικής πλευράς, να υπήρχε μία παιδιατρική εγκατάσταση αντί για δύο που υπάρχουν εδώ και χρόνια, μία στο Καραμανδάνειο και μία στο ΠΓΝΠ. Και κατά δεύτερον, αν η Δυτική Ελλάδα χρειάζεται ένα σύγχρονο, καινούργιο παιδιατρικό νοσοκομείο.
Τα ίδια ερωτήματα θέσαμε ακόμα στον διοικητή της 6ης ΥΠΕ Γιάννη Καρβέλη, στη διοικήτρια του Καραμανδανείου Ασπασία Ρηγοπούλου και στον διευθυντή της ΜΕΘ Παίδων του ΠΓΝΠ Ανδρέα Ηλιάδη, αλλά δεν θέλησαν ν’ απαντήσουν το παραμικρό.
Ο Γιάννης Γιαννακόπουλος απάντησε ως εξής:
-Θεωρείτε πως είναι επιβεβλημένο ή όχι, από ιατρικής πλευράς, να υπάρξει μία κοινή εγκατάσταση; Να συστεγαστούν, δηλαδή, Καραμανδάνειο, Παιδιατρική Κλινική Ρίου και ΜΕΘ Παίδων σε ένα νέο νοσοκομείο;
Θα ήταν το ιδανικό να υπάρχει μία δομή σε ένα σύγχρονο παιδιατρικό νοσοκομείο, όπου θα συστεγάζονται οι δύο Παιδιατρικές Κλινικές και τα υπόλοιπα τμήματα. Εχοντας απόλυτη γνώση της κτιριακής υποδομής που στεγάζεται αυτή τη στιγμή το Καραμανδάνειο, θεωρώ ότι είναι αδύνατον να γίνει. Αυτή τη στιγμή έχουμε μια κτιριακή δομή της δεκαετίας των τελών του 1960 που θεωρώ ότι έχει εξαντλήσει τον χρονικό ορίζοντά της και τα ήδη υπάρχοντα τμήματα ασφυκτιούν, πόσω μάλλον να προσθέσουμε και νέα.
Αν υπάρχει η βούληση και η ανάλογη πίεση, θα μπορούσε σε σύντομο χρονικό διάστημα, σε ορίζοντα 5ετίας θα έλεγα, να δημιουργηθεί ένα σύγχρονο παιδιατρικό νοσοκομείο. Εγώ προσωπικά ως διοικητής του Καραμανδανείου είχα δώσει δύο φορές πρόταση και στο ΥΥΚΑ, μέσω του αείμνηστου Παναγιώτη Γκούμα που ήταν ΥΠΕάρχης, στις αρχές του 2010 και αργότερα πριν ολοκληρώσω τη θητεία μου στα τέλη του 2013. Σκεφθείτε έχουν περάσει 13 χρόνια από τότε. Θέληση χρειάζεται και όχι συσκέψεις και ατέρμονες συζητήσεις.
-Εκτιμάτε ότι σε ειδικές περιπτώσεις εγκυμονεί κινδύνους η ύπαρξη δύο διαφορετικών δομών για παιδιατρικά περιστατικά, και μάλιστα σε απόσταση μεταξύ τους;
Είναι γεγονός πως οι πολιτικές υγείας στις προηγμένα υγειονομικά χώρες, φροντίζουν να μην υπάρχουν πολυδιασπάσεις και διαμελισμός των ιατρικών δομών, και μάλιστα στον ίδιο τον ιστό μια πόλης, όταν αφορούν το ίδιο αντικείμενο αντιμετώπισης.
Φυσικά στη χώρα μας ακολουθήθηκαν άλλες πολιτικές έχοντας πάντα δεύτερες σκέψεις αυτοί που τις πρότειναν. Πρέπει να κινούμαστε, εμείς που έχουμε δώσει έναν όρκο στον Ιπποκράτη, πάντα με γνώμονα την υγεία του ασθενούς και να φροντίζουμε για το καλύτερο. Χρειάζονται καθαρές λύσεις χωρίς δεύτερες σκέψεις. Η Δυτική Ελλάδα χρειάζεται ένα σύγχρονο παιδιατρικό νοσοκομείο.
-Υπάρχουν κάποιοι που μπορεί να είναι αντίθετοι στο ενδεχόμενο συνύπαρξης όλων των Παιδιατρικών Κλινικών;
Ανήκω στην τρίτη γενιά μιας ιατρικής οικογένειας της Πάτρας, όπου συγγενείς μου πρώτου βαθμού έχουν υπηρετήσει το σύστημα υγείας της περιοχής από τα μέσα της δεκαετίας του 1940 και έχουν θητεύσει στο Δημοτικό Νοσοκομείο της Πάτρας, στο Καραμανδάνειο Νοσοκομείο, στο 409 ΓΝΣ, στο Γεν. Νοσοκομείο του Αγίου Ανδρέα και εγώ στο Πανεπιστημιακό Νοσοκομείο της Πάτρας σαν παιδίατρος-νεογνολόγος και στο Καραμανδάνειο σαν διοικητής.
Γνωρίζω λοιπόν τις συνθήκες που οδήγησαν στον διαμελισμό της Παιδιατρικής στην ευρύτερη περιοχή. Ομως αυτά είναι ιστορία και δεν πρέπει να μένουμε σε αυτά.
Ο αείμνηστος Καραμανδάνης, βιώνοντας τον υπέρτατο πόνο που μπορεί να νιώσει ένας άνθρωπος, την απώλεια του παιδιού του, ήρθε στη δεκαετία του 1930 και δώρισε όλη την περιουσία του για τη δημιουργία ενός παιδιατρικού νοσοκομείου, αν και υπήρχε το Δημοτικό Νοσοκομείο που νοσήλευσε τον γιο του.
Οφείλουμε λοιπόν και εμείς σήμερα, τιμώντας αυτόν τον ευεργέτη, να κάνουμε στην άκρη το εγώ μας και να σκεφτούμε με το εμείς και να στρατευτεί όλη η κοινωνία της Πάτρας και της Δυτικής Ελλάδος ζητώντας την κατασκευή ενός σύγχρονου παιδιατρικού νοσοκομείου.
Όλοι είμαστε υπηρέτες του μικρού ασθενούς και πρέπει να έχουμε στο μυαλό μας ότι πρέπει να κάνουμε τα πάντα για να μην ταλαιπωρείται αυτός και το περιβάλλον του».
Αναδημοσίευση από https://pelop.gr/
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου