Χιλιάδες υπάλληλοι του Δημοσίου διεκδικούν αποζημιώσεις

σΒασικό επιχείρημα του Δημοσίου είναι ότι οι συγκεκριμένοι υπάλληλοι εισπράττουν εφάπαξ βοήθημα από συναφές τομέα ή κλάδο πρόνοιας και δεν δικαιούνται το ποσό της αποζημίωσης απόλυσης - αποχώρησης από φορείς του δημόσιου τομέα, το οποίο κατ’ ανώτατο όριο φθάνει τις 15.000 ευρώ.

Λύση στις δικαστικές αίθουσες αναζητούν εργαζόμενοι στο Δημόσιο, με σχέση Ιδιωτικού Δικαίου Αορίστου Χρόνου (ΙΔΑΧ), καθώς το Γενικό Λογιστήριο του Κράτους (ΓΛΚ) αρνείται την καταβολή αποζημίωσης για αποχώρηση από την υπηρεσία λόγω συνταξιοδότησης.
Βασικό επιχείρημα του Δημοσίου είναι ότι οι συγκεκριμένοι υπάλληλοι εισπράττουν εφάπαξ βοήθημα από συναφές τομέα ή κλάδο πρόνοιας και δεν δικαιούνται το ποσό της αποζημίωσης απόλυσης - αποχώρησης από φορείς του δημόσιου τομέα, το οποίο κατ’ ανώτατο όριο φθάνει τις 15.000 ευρώ.   

    Αντίθετη άποψη βέβαια έχει το Νομικό Συμβούλιο του Κράτους, καθώς με γνωμοδότησή του δικαιώνει του υπαλλήλους, κατά κύριο λόγο μηχανικούς, γιατρούς κ.λπ., με αποτέλεσμα οι περισσότεροι εξ αυτών να στρέφονται πλέον στα δικαστήρια προκειμένου να δικαιωθούν και να εισπράξουν την αποζημίωσή τους.

   Το συγκεκριμένο πρόβλημα αφορά τουλάχιστον 35.000 με 40.000 υπαλλήλους που εργάζονται στο δημόσιο με σχέση εργασίας ιδιωτικού δικαίου και παράλληλα διατηρούν την επαγγελματική τους δραστηριότητα και στον ιδιωτικό τομέα. Όπως επίσης αφορά και μια μεγάλη ομάδα εργαζομένων που κατά τη διάρκεια του εργασιακού τους βίου μετατάχτηκαν από άλλους φορείς και μονιμοποιήθηκαν σε φορείς του Δημοσίου.

   Είναι χαρακτηριστική η επιστολή της Πανελλήνιας Ομοσπονδίας Διπλωματούχων Μηχανικών του Δημοσίου (ΠΟ ΕΜΔΥΔΑΣ) προς τα υπουργεία Εθνικής Οικονομίας και Εργασίας, από το 2020, όπου, αναφέρεται η άρνηση των αρμόδιων υπηρεσιών να καταβάλουν στους συγκεκριμένους εργαζόμενους αποζημίωση απόλυσης, μολονότι θα προβούν σε καταγγελία της εργασιακής τους σχέσης, επικαλούμενοι ένα έγγραφο από τις 20/4/2016, του τότε υπουργείου Οικονομικών.

   Σύμφωνα με αυτό, οι Διπλωματούχοι Μηχανικοί δεν υπάγονται στις ρυθμίσεις για καταβολή αποζημίωσης απόλυσης, διότι «θα τους καταβληθεί η εφάπαξ παροχή που προβλέπεται από τις οικείες ασφαλιστικές διατάξεις περί ΤΣΜΕΔΕ».

   Μάλιστα, η ΠΟ ΕΜΔΥΔΑΣ αναφέρει ότι αν και το έγγραφο έχει παλαιότερη ημερομηνία, οι υπηρεσίες μισθοδοσίας του δημοσίου και των ΝΠΔΔ άρχισαν να το επικαλούνται για πρώτη φορά από το 2020 και μετά, «μολονότι το σχετικό νομοθετικό πλαίσιο δεν έχει τροποποιηθεί».

   Αναλυτικά, ο δικηγόρος Θάνος Μπούρλος επισημαίνει στο Euro2day.gr τα εξής: «Αρκετοί εργοδοτικοί φορείς του Δημοσίου αλλά και του ευρύτερου δημόσιου τομέα (ΝΠΔΔ, ΟΤΑ, ΔΕΚΟ), οι οποίοι απασχολούν προσωπικό, δυνάμει συμβάσεων εργασίας ιδιωτικού δικαίου αορίστου χρόνου, που δικαιούται καταβολής εφάπαξ παροχής από ασφαλιστικούς φορείς, αρνούνται να τους καταβάλλουν τις προβλεπόμενες, κατά το νόμο (άρθρο 8 ν. 3198/1955 ή άρθρο 55 πδ. 410/1988 ανά περίπτωση) αποζημιώσεις λόγω συνταξιοδότησης, επικαλούμενοι σχετική θέση που έχει υιοθετήσει το Γενικό Λογιστήριο του Κράτους σε έγγραφά του. Και τούτο παρά την αντίθετη άποψη που έχει εκφράσει το Νομικό Συμβούλιο του Κράτους, με την υπ’ αρ. 187/2020 Γνωμοδότησή του.

   Πρόκειται για εσφαλμένη, από νομικής άποψης, θέση και συνεπώς πρακτική, η οποία παραγνωρίζει αφενός μεν ότι οι σχετικές διατάξεις ουδόλως θέτουν ως προϋπόθεση καταβολής της αποζημίωσης τη μη λήψη εφάπαξ βοηθήματος από ασφαλιστικό φορέα, αφετέρου δε, ότι το εφάπαξ αποτελεί ανταποδοτική ασφαλιστική παροχή χρηματοδοτούμενη, ως επί το πλείστον, από εισφορές των εργαζομένων και άρα διαφοροποιείται από την αποζημίωση. Για τον λόγο αυτό, εξάλλου, οι σχετικές αγωγές γίνονται δεκτές από τα δικαστήρια. Προς άρση των περιττών δικαστικών αγώνων, οφείλει το υπουργείο Εθνικής Οικονομίας να παρέμβει, ώστε οι φορείς να καταβάλουν τις αποζημιώσεις χωρίς να απαιτείται οι εργαζόμενοι να προσφύγουν στα δικαστήρια».

Αναδημοσίευση από https://www.euro2day.gr/