ΠΡΟΥΠΟΛΟΓΙΣΜΟΣ ΜΑΚΡΙΑ ΑΠΟ ΤΙΣ ΑΝΑΓΚΕΣ ΤΩΝ ΕΡΓΑΖΟΜΕΝΩΝ
Η Ελλάδα του σήμερα βιώνει μια ιδιόμορφη πραγματικότητα όπου αποκλεισμοί και ευημερία συνυπάρχουν για τους πολλούς και τους λίγους αντίστοιχα και διαμορφώνουν μια νέα πραγματικότητα, αυτή των κοινωνικών ανισοτήτων που διαρκώς βαθαίνουν και οξύνονται. Μισθοί φτώχιας και εξαθλίωσης, αδυναμία ανταπόκρισης ακόμη και στην ανάγκη της στέγασης, ένα κόστος ζωής που αυξάνει μέρα με τη μέρα, οδηγούν σε μια κατάσταση φτωχοποίησης η οποία αποκτά δομικά και μόνιμα χαρακτηριστικά και αποτελεί τη νέα ¨κανονικότητα¨.
Σε αυτή την εξαιρετικά δύσκολη για τους εργαζομένους πραγματικότητα ο προϋπολογισμός του 2025 και γενικότερα η οικονομική πολιτική της κυβερνητικής πλειοψηφίας αδυνατεί να απαντήσει με τρόπο ουσιαστικό.
Είναι χαρακτηριστικό πως προβλέπεται αύξηση περίπου 12 ευρώ από τον Απρίλιο του 2025 για τους εργαζομένους στο Δημόσιο Τομέα. Μια επιλογή η οποία αποτυπώνει προτεραιότητες και ιεραρχήσεις όσων λαμβάνουν τις αποφάσεις.
Την ίδια στιγμή απουσιάζει οποιαδήποτε αναφορά για τα ζητήματα της επαναφοράς των δώρων, της κατάργησης της εισφοράς 2% για την ανεργία αλλά και την άρση του ¨παγώματος¨ του μισθολογικού κλιμακίου του 2016-2017 και επιβεβαιώνεται η απουσία ουσιαστικού ενδιαφέροντος για την αβίωτη πραγματικότητα που αντιμετωπίζει ο κόσμος της εργασίας στο Δημόσιο Τομέα.
Σχεδόν ουραγοί στο πεδίο της αγοραστικής δύναμης και με ουσιαστική απόσταση από τον ευρωπαϊκό μέσο μισθό ο κόσμος της εργασίας καθίσταται όλο και πιο ευάλωτος στην ακρίβεια αλλά και στο εξαιρετικά άνισο ως προς την είσπραξη εσόδων φορολογικό σύστημα το οποίο βασίζεται υπέρμετρα στους έμμεσους φόρους.
Η σημαντικά αυτή όμως ενισχυμένη εισροή φορολογικών εσόδων δεν σηματοδοτεί πολιτικές που θα οδηγούσαν σε μια ουσιαστική άμβλυνση των βαρών των εργαζομένων, μια επιλογή που καθιστά όλο και πιο αισθητή την απόσταση από το αίτημα για ζωή με αξιοπρέπεια.
Ταυτόχρονα οι εργασιακές συνθήκες διαμορφώνονται σε ένα όλο και πιο αρνητικό για τον εργαζόμενο πλαίσιο όπου απουσιάζει το πλέγμα προστασίας που συγκροτούν οι συλλογικές συμβάσεις εργασίας. Το ποσοστό στην Ελλάδα αγγίζει μόλις το 20-25%, όταν στην Ευρώπη ο μέσος όρος είναι περίπου 50-60%. Είναι δε χαρακτηριστικό ότι το πλαίσιο αυτό απουσιάζει σχεδόν ολοκληρωτικά για τους εργαζομένους στο Δημόσιο Τομέα.
Η ανάγκη για πραγματικές αυξήσεις που θα καλύπτουν την ανάγκη για ζωή με αξιοπρέπεια είναι πιο ισχυρή από ποτέ.
ΖΗΤΑΜΕ ΑΛΛΑΓΗ ΠΟΛΙΤΙΚΗΣ !
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου