Η κυβερνητική πλειοψηφία σταθερά και με αμείωτη ένταση σε όλη τη διάρκεια του κυβερνητικού της βίου επιμένει στην ουσιαστική αλλά και θεσμική απομείωση της συνδικαλιστικής δράσης και των δικαιωμάτων που συνοδεύουν τον κόσμο της εργασίας.
Μετά την επιβολή μιας πολιτικής ¨απαγόρευσης στο δικαίωμα στην απεργία¨, μετά την ¨κανονικοποίηση¨ της αντιμετώπισης της συνδικαλιστικής δράσης με ασφυκτικούς όρους στις αίθουσες των δικαστηρίων, μετά την εφαρμογή μιας άκαμπτης επίδειξης ενός αυστηρού διοικητισμού που μετασχηματίζεται σε όχημα διώξεων, αποτυπώθηκε με επίσημο τρόπο η πρόθεση της κατάργησης της παρουσίας των εκπροσώπων των εργαζομένων στα πειθαρχικά συμβούλια.
Μάλιστα, η πολιτική αυτή προβάλλεται ως η ¨νέα μεγάλη μεταρρύθμιση¨ που θα αλλάξει το τοπίο των σημαντικών καθυστερήσεων που παρατηρούνται στο πεδίο αυτό της λειτουργίας του κράτους.
Οδηγούμαστε λοιπόν σε μια νέα πραγματικότητα όπου είναι ξεκάθαρη η πρόθεση της κατάργησης του δευτεροβάθμιου πειθαρχικού συμβουλίου των Δ.Υ με συνέπεια την εξέταση του συνόλου των υποθέσεων σε πρώτο βαθμό ο οποίος πια θα είναι και ο μοναδικός. Είναι δε χαρακτηριστικό ότι ο μόνος δρόμος πια για τον εργαζόμενο στο Δημόσιο Τομέα θα είναι η προσφυγή στα δικαστήρια όταν θα επιθυμεί την επανεξέταση της υπόθεσής του. Το νέο αυτό καθεστώς σηματοδοτεί πως η επιλογή αυτή θα είναι τόσο χρονοβόρα όσο και εξαιρετικά δαπανηρή. Ουσιαστικά δηλαδή δυσχεραίνεται με τρόπο πολύ σοβαρό η δυνατότητα ενός δημοσίου υπαλλήλου να διεκδικήσει την επανεξέταση της υπόθεσής του καθώς αυτό σε μεγάλο βαθμό θα κρίνεται από την οικονομική του δυνατότητα αλλά και την απαντοχή του στη διάρκεια του χρόνου.
Η κατάργηση της εκπροσώπησης των εργαζομένων στα πειθαρχικά συμβούλια αποτελεί πλήγμα στη δημοκρατική λειτουργία του κράτους και σηματοδοτεί μια βαθιά συντηρητική στροφή στο παρελθόν. Τέτοιες επιλογές υλοποιήθηκαν σε περιόδους δικτατορίας είτε στη φάση της σκληρής μνημονιακής προσαρμογής όταν και η χώρα αντιμετώπιζε την πιο οδυνηρή κρίση των τελευταίων 50 χρόνων.
Η επιλογή της κυβέρνησης να αποκλειστούν οι εκπρόσωποι των εργαζομένων οριοθετεί μια αντίληψη που διαχέεται στο σύνολο της κυβερνητικής πολιτικής. Η αντίληψη πως οι εργαζόμενοι και το συνδικαλιστικό τους κίνημα αποτελεί τον ¨νέο μεγάλο εχθρό¨ αποτυπώθηκε συστηματικά σε νομικές κατασκευές και θεσμικές παρεμβάσεις στις οποίες προχώρησε.
Η κατάργηση των εκπροσώπων των εργαζομένων στα πειθαρχικά συμβούλια πλήττει με τρόπο καίριο τα δικαιώματα των εργαζομένων αλλά και την ανάγκη για διασφάλιση της δημοκρατικής λειτουργίας, της διαφάνειας και της δικαιοσύνης στο εργασιακό περιβάλλον. Η συγκρότηση του θεσμού με εκπροσώπους του ΝΣΚ και ο αποκλεισμός των αιρετών δεν ενισχύει τη λειτουργία των πειθαρχικών συμβουλίων, αλλά αντίθετα την μετασχηματίζει με τρόπο μονοδιάστατο.
Έχει, δε, εξαιρετική σημασία να αναρωτηθούμε ποια είναι τελικά τα αίτια των καθυστερήσεων στην ολοκλήρωση των διαδικασιών που συνοδεύουν τα πειθαρχικά συμβούλια.
Μπορούν να αποτυπώσουν άραγε τα αίτια αυτά οι κυβερνώντες; Μπορούν πολύ περισσότερο να τεκμηριώσουν ότι η παρουσία των εκπροσώπων των εργαζομένων είναι αυτή που λειτούργησε ως παράγοντας επιβράδυνσης ή αστοχίας; Όταν εκπονούν μια πολιτική με τέτοια επίδραση στο πεδίο της διοίκησης είναι εξαιρετικά σημαντικό να καταδείξουν το ποιος έχει την ευθύνη για τις καθυστερήσεις. Είναι προφανές ότι για τις όποιες καθυστερήσεις την ευθύνη την έχει η κυβέρνηση, αφού αυτή διορίζει και την πλειοψηφία των μελών (3 στους 5). Οι εκπρόσωποι της ΑΔΕΔΥ στο β/θμιο είναι συνεπέστατοι στις υποχρεώσεις τους, όπως και οι αιρετοί στα πρωτοβάθμια. Ας μην ψάχνει στους εκπροσώπους των εργαζομένων, η κυβέρνηση, τις αιτίες των καθυστερήσεων. Η ευθύνη είναι αποκλειστικά δική της.
Η παρουσία των αιρετών στα πειθαρχικά συμβάλλει στο να υπάρχει ένα πλέγμα λογοδοσίας και προστασίας από διώξεις με χαρακτηριστικά αυθαιρεσίας, ενισχύει την εμπιστοσύνη των εργαζομένων στις διαδικασίες αυτές του ελέγχου, πραγματώνει το στόχο για διαμόρφωση ενός περιβάλλοντος με όρους δικαιοσύνης, διαφάνειας και συμμετοχής.
Καλούμε την κυβέρνηση να επανεξετάσει τη θέση της και να προχωρήσει στην απόσυρση αυτής της βαθιά αντιδημοκρατικής ρύθμισης!
Η ανάγκη για αποτελεσματική λειτουργία του Δημοσίου δεν μπορεί να ταυτίζεται με την υποχώρηση της δημοκρατικής του λειτουργίας!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου