Μιχ. Γιαννάκος: ΣΟΒΑΡΟ ΚΟΙΝΩΝΙΚΟ ΘΕΜΑ στα ΝΟΣΟΚΟΜΕΙΑ. ΝΟΣΗΛΕΥΟΝΤΑΙ ΑΣΘΕΝΕΙΣ ΠΟΥ ΑΡΝΟΥΝΤΑΙ να ΠΑΡΟΥΝ ΕΞΙΤΗΡΙΟ ΕΠΕΙΔΗ ΔΕΝ ΕΧΟΥΝ ΧΡΗΜΑΤΑ ΝΑ ΠΑΝΕ ΣΠΙΤΙ ΤΟΥΣ ή ΣΕ ΠΡΟΝΟΙΑΚΗ ΔΟΜΗ. ΤΟ ΚΡΑΤΟΣ ΔΙΑΘΕΤΕΙ στην ΑΤΤΙΚΗ ΜΟΝΟ ΜΙΑ ΠΡΟΝΟΙΑΚΗ ΜΟΝΑΔΑ ΠΟΥ ΕΙΝΑΙ ΓΕΜΑΤΗ.

      Αυξητικός είναι ο αριθμός των αστέγων που εισάγονται στα Νοσοκομεία και δεν θέλουν να πάρουν εξιτήριο με τίποτα, ειδικά  τώρα το χειμώνα, αφού στο Νοσοκομείο έχουν εξασφαλισμένη τροφή και ζεστό κρεβάτι. 

      Όμως το τελευταίο χρονικό διάστημα, πέραν των αστέγων,  έχουμε μεγάλο αριθμό εισαγωγών στα νοσοκομεία ηλικιωμένων ατόμων,  αυτοεξυπηρετούμενων  ή μη, που λαμβάνουν χαμηλές  συντάξεις  περί των  400 ευρώ. Εισάγονται στα Νοσοκομεία και παρ ότι ξεπερνάνε τα προβλήματα υγείας αρνούνται να πάρουν εξιτήριο γιατί δεν μπορούν να ζήσουν σπίτι τους με 400 ευρώ σύνταξη. Στο σπίτι είναι  κομμένο το ρεύμα από τη ΔΕΗ, χωρίς φαγητό και ζεστασιά.

   Αξίζει να αναφέρω μία περίπτωση ηλικιωμένης στο Νοσοκομείο Αλεξάνδρας. Στις 17 Νοεμβρίου εισήχθη ηλικιωμένη γυναίκα που αρνιόταν να πάρει εξιτήριο, γιατί στο σπίτι  ήταν κομμένο το ρεύμα από τη ΔΕΗ. Με σύνταξη των 400 ευρώ. Η κοινωνική υπηρεσία του Νοσοκομείου επικοινώνησε άπειρες φορές με τη ΔΕΗ να της επανασυνδέσουν το ρεύμα αλλα εισέπρατε την απάντηση ότι για να συνδεθεί το ρεύμα  πρέπει να πληρώσει το 1/4  των ωφειλών που αντιστοιχούν  σε 70 ευρώ. Ευτυχώς που η ηλικιωμένη είχε τα τελευταία της  70 ευρώ και τα πλήρωσε  στη ΔΕΗ.     Οι συνάδελφοι κοινωνικοί λειτουργοί του νοσοκομείου  ανέλαβαν τις διαδικασίες και επανασυνδέθηκε το  ρεύμα. Έτσι  δέχθηκε να πάρει εξιτήριο. Βέβαια χωρίς χρήματα τώρα πως θα ζήσει; Καμία πρόνοια.

 Οι περισσότεροι όμως  αρνούνται το  εξιτήριο. Παραμένουν νοσηλευόμενοι στα νοσοκομεία.  Πολύ σωστά το προσωπικό των νοσοκομείων δεν τους πετάει στο δρόμο.

   Επίσης μεγάλο  και συνεχώς αυξανόμενο  πρόβλημα έχουμε στα νοσοκομεία  με  ηλικιωμένους νοσηλευόμενους ασθενείς μη αυτοεξυπηρετούμενους, χαμηλόσυνταξιούχους που  αρνούνται να πάρουν εξιτήριο γιατί δεν φθάνουν τα  χρήματα να αναζητήσουν προνοιακή δομή.

     Που είναι λοιπόν οι προνοιακές μονάδες ηλικιωμένων να τους φιλοξενήσουν;

                ΠΟΥΘΕΝΑ.

Μόνο ένα δημόσιο θεραπευτήρο χρονίων πασχόντων υπάρχει στην ΑΓΙΑ ΒΑΡΒΑΡΑ,  Δυτικής Αττικής, που είναι γεμάτο. Λόγω έλλειψης προσωπικού δεν μπορεί να αναπτύξει νέες  θέσεις φιλοξενίας. Η αναμονή για φιλοξενία  ηλικιωμένων χρονίων πασχόντων ξεπερνάει τον ένα χρόνο. Οι  ιδιωτικές  προνοιακές μονάδες στοιχίζουν 700 ευρώ το μήνα το λιγότερο.

     Ακόμη και αυτές της Εκκλησίας. Που να βρούνε τα χρήματα για φιλοξενία σε ιδιωτική προνοιακή μονάδα  με 400 ευρώ σύνταξη που λαμβάνουν;

     Τι κάνουν οι συνάδελφοι κοινωνικοί λειτουργοί  των νοσοκομείων;

     Απευθύνονται σε συλλόγους πολιτιστικούς, σε φιλανθρωπικές οργανώσεις, να καλύψουν τα έξοδα φιλοξενίας αυτών των ανθρώπων.

    Τις περισσότερες περιπτώσεις βρίσκουν κλειστές πόρτες. Για τις ΜΚΟ υπάρχουν χρήματα. Εδώ  που πιάνουν τόπο όχι. Που είναι οι προνοιακές  δομές του Υπουργείου Εργασίας να υποδεχθούν τα περιστατικά;

    Λυμνάζουν λοιπόν τα κοινωνικά περιστατικά στα νοσοκομεία χωρίς θεραπευτικό λόγο, ελλείψει κρατικών προνοιακών μονάδων.

    Ένας από τους λόγους που   αναπτύσουν ράντζα τα νοσοκομεία.

               Μιχ.   Γιαννάκος - ΠΟΕΔΗΝ.