Πέμπτη 24 Ιουλίου 2025

Μονιμοποίηση: Ο Άρειος Πάγος δικαιώνει συμβασιούχο Δήμου....Με τους Συμβασιούχους των Νοσοκομείων τι κάνουμε;....Μήπως πρέπει να ξεκινήσουν μαζικές δικαστικές προσφυγές

   Δυνάμει της προσφάτως δημοσιευθείσας υπ’ αριθμ. 815/2025 απόφασης  του Β1΄ τμήματος του Αρείου Πάγου, δικαιώθηκε αμετάκλητα και αναγνωρίστηκε ως εργαζόμενος αορίστου χρόνου, συμβασιούχος εργαζόμενος στο Δήμο Σπάτων – Αρτέμιδος ο οποίος απασχολούνταν δυνάμει αλλεπάλληλων συμβάσεων ορισμένου από το 1999.
     Συγκεκριμένα, όπως παρουσιάζει πρώτο και αποκλειστικά το epoli.gr η ένδικη διαφορά ξεκίνησε από το 2021 με την άσκηση αγωγής εκ μέρους του εργαζόμενου ενώπιον του Μονομελούς Πρωτοδικείου Αθηνών κατά τη διαδικασία Περιουσιακών – Εργατικών Διαφορών, ιστορώντας σε αυτή ότι απασχολείται στο Δήμο Σπάτων Αρτέμιδος με διαδοχικές συμβάσεις ορισμένου χρόνου από το 1999, ζητώντας να αναγνωριστεί η εργασία δυνάμει των συμβάσεων αυτών ως μία ενιαία σύμβαση εξαρτημένης εργασίας ιδιωτικού δικαίου αορίστου χρόνου από την πρώτη ημέρα απασχόλησής του σε αυτό καθώς και να υποχρεωθεί ο Δήμος να τον απασχολεί δυνάμει της σύμβασης αυτής με την απειλή χρηματικής ποινής ύψους 300 ευρώ για κάθε ημέρα μη συμμόρφωσης με την απόφαση του Δικαστηρίου. Η Αγωγή αυτή έγινε εν μέρει δεκτή δυνάμει της υπ’ αρίθμ.: 1045/2022 απόφασης του ως άνω Δικαστηρίου κάνοντας δεκτό το αίτημα για την αναγνώριση της σύμβασης του ως αορίστου χρόνου αλλά δεν αποφάνθηκε αναφορικά με το δεύτερο αίτημα περί υποχρέωσης του Δήμου να συνεχίσει να απασχολεί τον εργαζόμενο με την απειλή χρηματικής ποινής σε περίπτωση μη συμμόρφωσης.
      Κατόπιν αυτού ο εργαζόμενος άσκησε έφεση κατά της πρωτόδικης απόφασης κατά το μέρος που δεν αναγνώρισε την υποχρέωση του Δήμου να τον απασχολήσει, ενώ ο Δήμος άσκησε έφεση ζητώντας να απορριφθεί στο σύνολό της η αγωγή ως νόμω και ουσία αβάσιμη. Αμφότερες οι εφέσεις συνεκδικάστηκαν ενώπιον του Μονομελούς Εφετείου Αθηνών και επ’ αυτών  δημοσιεύθηκε η υπ’ αριθμ.: 4355/2023 απόφαση του 4ου τμήματος του ως άνω Δικαστηρίου το οποίο απέρριψε κατ’ ουσίαν την Έφεση του Δήμου, ενώ δέχτηκε αυτήν του εργαζομένου. Ειδικότερα, αφού έκανε δεκτή την έφεση του εργαζομένου, κράτησε την υπόθεση και δίκασε την αγωγή του, αναγνωρίζοντας την υποχρέωση του Δήμου να απασχολεί τον εργαζόμενο δυνάμει σύμβαση εξαρτημένης εργασίας αορίστου χρόνου με την θέση, την ειδικότητα και της αποδοχές που ορίζει ο νόμος επ’ απειλή άπαξ καταβολής χρηματικής ποινής ύψους 5.000€ σε βάρος του Δήμου και υπέρ του εργαζομένου σε περίπτωση μη συμμόρφωσης με την ως άνω απόφασή του.
     Έπειτα, ο Δήμος άσκησε αναίρεση κατά της ως άνω τελεσίδικης απόφασης του Εφετείου Αθηνών ενώπιον του Αρείου Πάγου, προβάλλοντας, μεταξύ άλλων, ως λόγους αναίρεσης την εσφαλμένη εφαρμογή ουσιαστικών διατάξεων και συγκεκριμένα των άρθρων 648επ. του Αστικού Κώδικα, του ΠΔ 164/2004, της Οδηγίας 1999/70/ΕΚ, του άρθρου 8 παρ. 3 του ν. 2112/19920 καθώς και της συνταγματικής απαγόρευσης μετατροπής συμβάσεων από ορισμένου σε αορίστου χρόνου που προβλέπεται στο άρθρο 103 του Συντάγματος, το «απαράδεκτο της αγωγής του εργαζομένου» λόγω αοριστίας κλπ.
     Ο Άρεις Πάγος δυνάμει της υπ’ αριθμ. 815/2025 προσφάτως δημοσιευθείσας απόφασης του Β1΄ τμήματός του απέρριψε όλους τους λόγους αναίρεσης που προέβαλλε ο Δήμος Σπάτων Αρτέμιδος με αποτέλεσμα να καταστεί αμετάκλητη η υπ’ αρίθμ. 4355/2023 απόφαση του Μονομελούς Εφετείο Αθηνών αναγνωρίζοντας κατ΄ αυτόν τον τρόπο τον εργαζόμενο ως αορίστου χρόνου.
     Ο πληρεξούσιος Δικηγόρος του εργαζομένου κ. Αντώνης Ταμπάκος δήλωσε στο epoli.gr ότι: «Πρόκειται για μια πολύ σημαντική δικαστική απόφαση η οποία έβαλε τέλος αμετάκλητα σε έναν ψυχοφθόρο και πολυδάπανο δικαστικό αγώνα για τον συγκεκριμένο εργαζόμενο, ο οποίος ύστερα από πολλά χρόνια κατάφερε να δικαιωθεί από την ελληνική δικαιοσύνη. Αξίζει βέβαια να  σημειωθεί ότι ύστερα από την έκδοση των υπ’ αριθμ 19/2007 και 20/2007 – αρνητικών για τους συμβασιούχους – αποφάσεων της πλήρους Ολομέλειας του Άρειου Πάγου και εφεξής, το Ανώτατο Δικαστήριο της χώρας μας, έχει παγιώσει την νομολογία του, κρίνοντας ως μη νόμιμες τις αγωγές συμβασιούχων οι οποίοι απασχολούνται στο στενό και ευρύτερο Δημόσιο τομέα μετά την αναθεώρηση του Συντάγματος του 2001. Η νομολογία αυτή του Αρείου Πάγου δεν κάμφθηκε συνεχίζοντας να είναι αρνητική σε βάρος των συμβασιούχων και μετά την  δημοσίευση απόφασης του Δικαστηρίου Ευρωπαϊκής Ένωσης (ΔΕΕ) στην υπόθεση C‑760/18 Μ.Β. κ.λπ. κατά Οργανισμού Τοπικής Αυτοδιοίκησης (Ο.Τ.Α.) «Δήμος Αγίου Νικολάου». Για τον συγκεκριμένο εργαζόμενο επειδή η απασχόλησή του στο Δήμο εκκινούσε από το 1999 το Β1 Τμήμα του Αρείου Πάγου με την υπ’ αρίθμ. 815/2025 απόφασή του έκρινε νόμιμη την αγωγή του, βασιζόμενο και στη νομολογία του και συγκεκριμένα στις υπ’ αρίθμ.  7/2011 και 8/2011 αποφάσεις της Πλήρους Ολομέλειας του Αρείου Πάγου οι οποίες έκριναν για συμβασιούχους που είχαν προσληφθεί πριν το 2001».
Αναδημοσίευση από https://www.epoli.gr/

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου

Η στοχοποίηση των Δ.Υ. κι ο κοινωνικός αυτοματισμός

   Η στοχοποίηση των εργαζομένων στο Δημόσιο, από τις εκάστοτε κυβερνήσεις, δεν είναι τωρινό φαινόμενο. Έχει βαθιές ρίζες.     Μπορεί τελευτ...