Εμμονικός με τους δημόσιους υπαλλήλους

   Ο Κυριάκος Μητσοτάκης ξεχωρίζει απ’ όλους τους άλλους πολιτικούς γιατί είναι... εμμονικός. Και μία από τις κυριότερες εμμονές του είναι με τους δημόσιους υπαλλήλους. Για κάποιον λόγο -που δεν εδράζεται σε κάποιο, απροσδιόριστο έστω, δημόσιο συμφέρον- ήταν και παραμένει ο απηνής διώκτης τους.

   Την περίοδο των μνημονίων, ως υπουργός Διοικητικής Μεταρρύθμισης και Ηλεκτρονικής Διακυβέρνησης, διακήρυττε κάθε τρεις και λίγο την απόλυση δημόσιων υπαλλήλων κατά χιλιάδες. Κι έκανε ό,τι μπορούσε για να ανοίξει ο δρόμος ώστε οι εν λόγω εργαζόμενοι να ελέγχονται για πειθαρχικές παραβάσεις και να τίθενται σε κατάσταση αργίας, με στερήσεις ή μειώσεις μισθών και με απώτερο στόχο την απόλυσή τους.

   Τότε δεν τα κατάφερε καλά. Δεν του πέρασε, δηλαδή, όπως θα ήθελε. Κι έτσι επανήλθε, κρυπτόμενος, αυτή τη φορά, πίσω από την περιβόητη αξιολόγηση υπηρεσιών και εργαζομένων στον δημόσιο τομέα. Τον περασμένο Μάρτιο ανακοίνωσε ότι η αξιολόγηση θα λάβει συνταγματικό χαρακτήρα και θα συμπεριληφθεί στην προσεχή αναθεώρηση του Συντάγματος.

   Τώρα, ενθαρρυμένος από την απόφαση του ΣτΕ που έκρινε συνταγματικό τον νόμο για τα ιδιωτικά ΑΕΙ, μάλλον δεν χρειάζεται το Σύνταγμα. Αντί να περιμένει τη συνταγματική αλλαγή, νομοθετεί άμεσα. Ετσι, τις επόμενες μέρες θα δοθεί στη διαβούλευση νομοσχέδιο που αλλάζει, ακραία, προς το χειρότερο το ισχύον πειθαρχικό δίκαιο στο Δημόσιο και ανάμεσα στα άλλα προβλέπει πειθαρχικές ποινές -μέχρι και απόλυση- για τους υπαλλήλους που αρνούνται/παραλείπουν για δύο συνεχόμενες περιόδους την αξιολόγησή τους.

   Το ερώτημα βεβαίως είναι διαφορετικό: Η αξιολόγηση είναι αυτή που λείπει από το Δημόσιο ή οι όροι και οι προϋποθέσεις ώστε αυτή να είναι απολύτως αδιάβλητη και αντικειμενική; Η αξιολόγηση λείπει από το Δημόσιο ή η αναδιοργάνωσή του ώστε να μπορούν να μετριούνται σε όλο το μήκος και το πλάτος του ίδια πράγματα, με ίδιους όρους και προϋποθέσεις και με κριτήρια που δεν χωρούν αμφισβήτηση;

   Αρέσει-δεν αρέσει στον κ. Μητσοτάκη και στους υπουργούς του, συστήματα αξιολόγησης στο ελληνικό Δημόσιο επιχειρήθηκαν να εφαρμοστούν εδώ και πάνω από τρεις δεκαετίες. Κι όλα σκόνταφταν στην αδυναμία ορισμού και εφαρμογής αξιοκρατικών όρων.

   Για τον πρωθυπουργό, βεβαίως, αυτά είναι ψιλά γράμματα. Την αξιολόγηση -όπως δείχνει το νομοσχέδιό του- δεν τη θέλει για να βελτιωθεί το Δημόσιο, αλλά για να μπορεί να κάνει «νομιμοφανείς» απολύσεις υπαλλήλων. Τίποτα περισσότερο και τίποτα λιγότερο...

Αναδημοσίευση από https://www.efsyn.gr/