Αφιέρωμα – Πάτρα: 15 χρόνια από το σεισμό του 2008 – Η «μετακόμιση» του νοσοκομείου «Άγιος Ανδρέας» – ΦΩΤΟ

 Εκκένωση εν λειτουργία ενός ολόκληρου νοσοκομείου για να μετακινηθεί «αύτανδρο» σε άλλες στέγες

     Σαν σήμερα, πριν από 15 χρόνια, από νωρίς το πρωί η Πάτρα βρισκόταν σε κατάσταση εκτάκτου ανάγκης. Οι ασταμάτητες σειρήνες ασθενοφόρων μαρτυρούσαν τη σοβαρότητα της κατάστασης. Ηταν η ώρα της εκκένωσης του «Αγίου Ανδρέα» μετά τον σοβαρό τραυματισμό του κτιρίου από τον σεισμό της 8ης Ιουνίου.

     «Επρεπε μέσα σε λίγες ώρες και με απόλυτη ασφάλεια να διακομιστούν 252 ασθενείς. Κάποιοι από αυτούς νοσηλεύονταν στη Μονάδα Εμφραγμάτων και στη ΜΕΘ που σημαίνει ότι ήταν διασωληνωμένοι και η μεταφορά τους σε άλλο νοσοκομείο απαιτούσε πολύ ιδιαίτερη μεταχείριση» θυμάται ο τότε διοικητής του νοσοκομείου Νίκος Κοτσώνης, και προσθέτει:

     «Το προηγούμενο βράδυ δεν είχαμε κοιμηθεί ούτε μία ώρα. Ολοι βρισκόμασταν σε συνεννοήσεις ώστε το ξημέρωμα να μας βρει πανέτοιμους. Πράγματι στις 8.00 το πρωί, όπως είχαμε προγραμματίσει, ξεκίνησε η μεταφορά».

      Δεν βρισκόταν μόνο η νοσοκομειακή κοινότητα του «Αγίου Ανδρέα» επί ποδός, αλλά όλη η πόλη. Εκτός από τις εμπλεκόμενες Αρχές αρκετοί πολίτες που είχαν συγγενικά και φιλικά τους πρόσωπα να νοσηλεύονται ήταν εκεί.

    «Ηταν μία ιδιαίτερα δύσκολη επιχείρηση καθώς δεν υπήρχε προηγούμενο πανελλαδικά, αν δεν κάνω λάθος. Ηταν το πρώτο νοσοκομείο που εκκενώθηκε εν λειτουργία» σημειώνει ο κ. Κοτσώνης.

     «Στην επιχείρηση συμμετείχαν 20 ασθενοφόρα και πέντε μονάδες του ΕΚΑΒ. Με απόλυτο προγραμματισμό και τάξη καταφέραμε να ολοκληρώσουμε τις διακομιδές των ασθενών μέχρι το μεσημέρι. Τα πιο βαριά περιστατικά όπως και τα παθολογικά, τα ορθοπαιδικά και τα χειρουργικά διακομίστηκαν στο Πανεπιστημιακό Νοσοκομείο Πατρών.

      Στο 409 που λειτουργούσαν ήδη οι κλινικές Οφθαλμολογική, Γυναικολογική, ΩΡΛ μεταφέραμε την Καρδιολογική και άλλα τμήματα. Ετσι το 409 μετατράπηκε σε μία νοσηλευτική μονάδα. Παράλληλα τα περιστατικά που ήταν εκτός Πατρών και δεν ήταν σοβαρή η κατάστασή τους, τα μεταφέραμε στα νοσοκομεία του τόπου κατοικίας τους, Πύργο, Αγρίνιο κ.ά. Σημασία έχει ότι όλοι οι ασθενείς μας διακομίστηκαν με απόλυτη ασφάλεια. Και σε αυτό βοήθησαν βέβαια οι δυνάμεις του ΕΚΑΒ, η αστυνομία και πρωτίστως όλο το προσωπικό του νοσοκομείο μας από την καθαρίστρια έως τον διευθυντή της κλινικής. Ολοι έβαλαν πλάτη ώστε να καταφέρουμε. Είναι από τις περιπτώσεις που ταιριάζει απόλυτα η φράση που λέμε ότι ο Ελληνας στα δύσκολα φαίνεται».

     Από τις πιο εφιαλτικές στιγμές που θυμάται ο κ. Κοτσώνης την ημέρα του σεισμού ήταν «η αναγκαιότητα της άμεσης απομάκρυνσης ενός στεγάστρου από την ταράτσα του πολυώροφου κτιρίου όπου κάποτε λειτουργούσε το κυλικείο του νοσοκομείου. Είχαν λυγίσει τα σίδερα πάνω στο οποία είχε τοποθετηθεί κι αυτό κρέμονταν και ήταν έτοιμο να πέσει πάνω στη ΜΕΘ και στην αιμοδοσία που στεγάζονταν στο διώροφο τμήμα του κτιρίου. Ευτυχώς η εταιρεία που κατασκεύαζε τη νέα πτέρυγα διέθεσε τα κατάλληλα μηχανήματα και έγινε η αποξήλωσή του».

     Μέσα όμως από αυτό το ιδιαίτερο δυσάρεστο γεγονός δόθηκε η ευκαιρία της αναγέννησης του «Αγίου Ανδρέα».

     Το πολυώροφο κτίριο ανακατασκευάστηκε με σύγχρονες προδιαγραφές που εξασφαλίζουν τη μελλοντική βιωσιμότητά του. «Σήμερα περνάω και το βλέπω και από πλευράς κτιριακών υποδομών χαίρομαι. Οι διοικητές που ακολούθησαν εργάστηκαν, όπως εργάζεται και η νυν διοίκηση ώστε ο ”Αγιος Ανδρέας” να ολοκληρωθεί κτιριακά με σύγχρονες υποδομές».

Κ. Πετρόπουλος: Συγκλονιστικό

   Από την πλευρά του, ο τότε πρόεδρος του Σωματείου Εργαζομένων, Κώστας Πετρόπουλος, θυμάται:

    «Το πιο συγκλονιστικό, πέρα απ’ αυτό που έζησα λίγα λεπτά μετά τον σεισμό, όπου επισκέφθηκα όλους τους χώρους του κεντρικού κτιρίου, ήταν όταν είδα να αδειάζουν το 7ώροφο κτίριο και να κατεβάζουν τους ασθενείς στον χώρο όπου ήταν παρατεταγμένα τα ασθενοφόρα, για να τους μεταφέρουν σε άλλες μονάδες. Βέβαια, πέρα από το δίλημμα της επαναλειτουργίας μας μετά το γνωστό βάψιμο του κτιρίου, επίσης συγκλονιστικό ήταν το γεγονός που έζησα προσωπικά και μόνος -αυτό που είχε να κάνει με την ανακοίνωση στα ΜΜΕ, του σχεδιασμού της  διασποράς των κλινικών και υπηρεσιών μας στα διάφορα νοσοκομεία ακόμη και εκτός νομού, όπου ένοιωσα τη διάλυση του νοσοκομείου, κάτι που απέτρεψε η σοβαρή αντίστασή μας και οι ουσιαστικές παρεμβάσεις μας. Παρεμβάσεις και επιμονή που έφεραν έναν άλλον σχεδιασμό λειτουργίας μας, έναν σχεδιασμό που κράτησε ζωντανή την παρουσία μας, την υπόστασή μας ως ”Αγ. Ανδρέας” και βεβαίως την ελπίδα της επαναλειτουργίας μας».

Αναδημοσίευση από pelop.gr